۱۳۸۹ تیر ۱۳, یکشنبه

انسان

تو مخلوق خداي لامكاني
تو فرستاده عرش كبريايي
تو جهاني
تو چنان آب، رواني
ز همه قيد رهايي
تو زلالي
ز ازل تا به ابد،
تو لايزالي
تو بزرگي
تو عزيزي
تو همه عشق و اميدي
مملو از شادي و شوقي
....

قدر خود دان
كه همه نور و فروغي
نه كه ارزان بفروشي
دل خود به كورسويي

هیچ نظری موجود نیست: