ما مثل بچه کوچکی هستیم که به کتابخانه عظیمی مملو از کتابهایی به زبانهای مختلف وارد می شود. بچه می داند کسی باید این کتابها را نوشته باشد اما نمی داند چگونه. زبان آنها رانیز در ک نمی کند. تنها حدس می زند نوعی نظم مزموز بر این کتابها و چیدن آنها حاکم است ولی نمی داند این نظم چیست. به نظر من این طرز رفتار باهوش ترین انسانها در مقابل خداوند است.ما می بینیم که جهان به طرز شگفت انگیزی مرتب می شود و از قوانین خاصی پیروی می کند ولی تنها اندکی از این قوانین را می فهیمیم. ذهن محدود ما نمی تواند نیروی مرموزی که صور فلکی را به حرکت در می آورد را درک کند..........
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر