فكر من گر مي رود تا عمق جان
چشم دل هم بيند اندرلامكان
مي كشم بردوش اگر بار گران
بي نيازي آيدم در هر زمان
مي روم بالا اگر پر از توان
چشم دل هم بيند اندرلامكان
مي كشم بردوش اگر بار گران
بي نيازي آيدم در هر زمان
مي روم بالا اگر پر از توان
مي كنم رشدي فراتر از گمان
آرزويم گر شود سطح شه هان
لاگريزم مي رسد تخت روان
سجده گر من مي كنم بر لايزال
دست من كوتاه ز دامان كسان
بارالها، يار بي كون و مكان
وارهانم وارهانم وارهان
۶ نظر:
سلام
خيلي زيبا و پر معني بود. خوش باشي
سلامی به اندازه تنایی خودم وزیبایی نوشته های شما .
فقط همین..........
از لطف شما ممنونم
سلام مریم عزیز
شعر عرفانی زیبایی ست که نشان از دل زلال و اهورایی شما داره که امیدوارم در پناهش موفق باشید و سر بلند
چندنکته
با اینکه شعر رساندن احساسات شاعر نسبت به درونیات و پیرامون خودش هست میتونه به هر زبانی که حس شاعر با اون راحت تره سروده بشه ولی ولی در حال حاضر شعری میتونه مورد پسند مخاطب قرار بگیره که به زبان نو و روز بیان میشهتا تاثیر بیشتری رو داشته باشه که زبان این شعر به خیلی قدیم برمیگرده و شاید نتونه مخاطب الان رو رهنمون باشه و بعد رعایت قوائد اشعار کلاسیک که میبایست رعایت بشه که د این سروده چند جا دچار اشکال هست و قافیه بیت سوم با بقیه قوافی همخونی نداره ( کمال)
اینا چند نکته ای بود عرض کردم و لی هیچ دلیل بر این نیست که سروده شما زیبایی خودش رو نداشته باشه
با مطالعه بیشتر اشعار مخصوصن شاعران دوره جدید حتمن موفق خوتهی شد
ببخشید جسارتی بود
شاد باشید به مهر
امیر آقای عزیز
از توجه و راهنمایی شما خیلی ممنونم
پاینده باشید
سلام مريم جان
وبلاگت خيلي قشنگه مخصوصا اين شعر كه آدم رو به اوج ميبره. موفق باشي
ارسال یک نظر